Η ύπαρξη απολιθωμένων οστών στην ευρύτερη περιοχή της Μεγαλόπολης ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες, τα οποία όμως απέδιδαν σε γιγαντόμορφα θεϊκά όντα, πλάθοντας εντυπωσιακούς μύθους.
Tον 2ο μ.Χ. αιώνα, o περιηγητής Παυσανίας επισκέφτηκε την αρχαία πόλη της Μεγαλόπολης και περιέγραψε την παρουσία οστών γιγαντιαίων διαστάσεων, τα οποία φυλάσσονταν στο τοπικό ιερό του Ασκληπιού. Οι ιερείς του ναού θεωρούσαν ότι τα οστά ανήκανε σε έναν από τους γίγαντες του Οπλάδαμου, οι οποίοι είχαν προστρέξει για να προστατέψουν την θεά Ρέα από την οργή του συζύγου της, του Τιτάνα Κρόνου.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο Κρόνος κατάπινε τα αθάνατα παιδιά του αμέσως μετά την γέννα τους, επειδή φοβότανε μια προφητεία ότι κάποιο από αυτά θα του έπαιρνε τον θρόνο. Η Ρέα κατάφερε να κρύψει το τελευταίο τους παιδί, τον Δία, προσφέροντας στον Κρόνο μια φασκιωμένη πέτρα για να καταπιεί. Όταν ο Δίας μεγάλωσε, απελευθέρωσε τα αδέλφια του και με την βοήθειά τους επικράτησε ενάντια στον Κρόνο και τους Τιτάνες συμμάχους του, στην επονομαζόμενη Τιτανομαχία, εκπληρώνοντας τελικά την προφητεία.